با افزايش مهاجرت يهوديان از نقاط مختلف جهان به سرزمين فلسطين، طرح خائنانه تقسيم فلسطين به دو منطقه عرب‏نشين و يهودي‏نشين در سازمان ملل متحد به بحث گذاشته شد و اين طرح در 29 نوامبر 1947م به تصويب رسيد. طبق طرح تقسيم فلسطين، در حدود 57 درصد اراضي اين كشور به دولت يهود و 43 درصد به اعراب، اختصاص مي‏يافت. اين در حالي بود كه اكثريت جمعيت فلسطين را اعراب بومي تشكيل مي‏دادند و يهوديان در اقليت ضعيفي بودند. پس از تصويب اين طرح، نزديك به 7500 كيلومتر مربع از سرزمينِ واقع در ساحل غربي رود اردن كه قرار بود دولت عربي فلسطين در آن تشكيل شود، در اول دسامبر 1947م به تصرف نيروهاي اردني در آمد و پس از دو و نيم سالْ در آوريل 1950م رسماً به اين كشور ضميمه شد. از آن طرفْ شش هزار كيلومتر مربع ديگر نيز كه براي تشكيل دولت عربي فلسطين پيش‏بيني شده بود، تحت اشغال يهوديان قرار گرفت و هم‏چنين قسمت كوچكي از اراضي تحت نفوذ دولت آينده فلسطين هم در تصرف مصر باقي ماند. اين عواملْ، عدم تأسيس و تشكيل دولت عربي فلسطين را فراهم آورد و در عوض، زمينه اعلامِ موجوديت رژيم اشغال‏گر قدس در 14 مه 1948م را مهيا نمود.